Yarın usulca doğar, kördür daha gözleri....
Hani bazı sabahlar insan nedensiz bir iç sıkıntısıyla uyanır. Düşünüp de bulamadıgı bir bir duygu, belli belirsiz bir tedirginlik içini kemirir durur. Keşke hayatta herkes, her istediğini yapabilse ve mutluluk böyle seçilebilecek bir durum olsa...
hayatı oluşturan, bizi güçlü, mutlu kılan bir bütünlük var mı gerçekten? Hayatın yalnız tek bir biçimi yok ki!!!!
Yalnızca sandalyede oturup, günün bitmesini bekleyerek de hayat geçer, yalnızca çok sevilmiş biri için de ömür tüketilir. Ya seçim yapmayanlar, ya bir başkası için tüm hayatlarından vazgeçmek zorunda kalanlar?
Hepimiz fırtınaların içinde korku ve heyecanla yolculuk etmeyi severiz ama, eğer sonunda bir limana sığınabileceğimizi biliyorsak...
Aslında her şeye anlam veren zamandır.Eğer zamanı çabucak geçirebilmeyi ya da istediğimiz kadar uzatmayı başarabilseydik, hayat eşşiz olurdu kanımca.. Herhalde pek az insan hayatın içinde rüyayı yaşayabilir..
Ama dostlar şuna inanıyorum ki; içim daraldığında, çözülmesi güç bir yapbozun garip biçimli parçalarını yeniden farklı bir resim oluşturacak şekilde bir araya getiriyorum ve mutlu oluyorum...
Sizler de deneyin, işe yarıyor!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder