Toplam Sayfa Görüntüleme Sayısı

10 Şubat 2012 Cuma

"Düşlerimde bile kendimim"


      Duygu-ööpü diye bir şey vardır, zihnin makinaları üretir onu bilir misiniz dostlar? Bu çöp, çoktan biten ve artık bir işe yaramayan acılardan oluşur. Geçmişte önem taşıyan ama şimdi hiç bir anlamı kalmayan önlemler dizisi...

     Herkesin anıları vardır ama yararlıyı yararsızdan ayırmayı bilmeli, duygusal çöplerden arınmalıyız...

     Bana şöyle sorabilirsiniz: "Ama onlar benim geçmişimin bir parçası, benim varlığımı belirlemiş olan duyuları neden çöpe atayım ki?"

     Bu da bir bakış açısı tabi.. Ama artık hissetmediğimiz şeyleri, hissetmeye çalışmak bizi yorar. Bir çalgının telleri sürekli gerginse akort bozulur!...

     İnsan inançla dilerse, tüm evren ona yardımcı olmak üzere işbirliği yapar. Evren yargılamaz, bizim dileklerimizin gerçekleşmesi için yardımcı olur. Yeter ki yanlış şeyleri dilemediğimize emin olmak için yüreğimizin karanlık köşelerine bakma cesaretini gösterelim. Sözcüklerin gücüne inanalım. İnanç tüm darbeleri savuşturur.

     İnsanın yüreğinin kendi yaralarını ağır ağır sarmasına izin vermesi bir şey, zayıf görünmek korkusuyla sabahtan akşama kadar düşüncelerine dalıp oturması başka bir şey...

     Hepimizin içincde bir melek ve de bir şeytam vardır, sesleride birbirine benzer. Bir sorunla karşılaşınca şeytan, kendi kendimizle konuşmamızı destekler, ne denli savunmasız olduğumuzu bize göstermektir amacı. Melek ise, davranışlarımız üzerine düşünmeye yöneltir bizi ve arada bir başkasının dudaklarını kullanır kendini ifade etmek için...

     Mutlu&huzurlu kalın.....